domingo, 21 de septiembre de 2008

Aprendendo a mirar

Cando se proxectou a primeira película, os espectadores fuxiron ao pensar que se lles viña un tren de verdade enriba, o ser humano tivo que aprender a linguaxe cinematográfica; como cando lemos un cómic e o neno aprende cal é a sucesión das viñetas. Tamén hai una forma para contar aos demais en imaxes usando a cámara o que sentimos, iso aprendese mirando.

Aprender a mirar. Buscar unha forma particular de ver, que todos poidan entender pero que se diferencie, non demasiado. Moitos, todos!?, fotografamos intentando atrapar a vida que se nos vai. Se enriba as túas imaxes poden ter certa influencia non é incribel? E as imaxes dos fillos en nós!? quen o diría. Mesmo se non tes fillos, se tes sobriños ou fillos de amigos deixa-lles un día a túa sinxela cámara, poden saír imaxes moi inspiradoras.

Ao Nico compreille unha cámara Fisher Price, por ese prezo puidemos ter unha normaliña, creo que andou polos setenta euros cando cumpriu anos.
A min as pombas non me gustan demasiado, pero forman parte dalgúns domingos da miña infancia, ao neno nada lle dixen e ese foi o seu enfoque, unha pomba soa.

Fixo moitas pero esta é especialmente querida, a nena coqueta move a cabeza, as vellas pedras suxiren zona monumental (a carón da catedral) e a pomba, o chan seco e o seu sorriso un feliz día de paseo.

Aprendiendo a mirar:

Cuando se proyectó la primera película, los espectadores huyeron al pensar que se les echaba encima un tren de verdad, el ser humano tuvo que aprender el lenguaje cinematográfico, como cuando leemos un cómic y el niño aprende cual es la sucesión de viñetas. También hay una forma para contar a los demás en imágenes lo que sentimos usando la cámara, eso se aprende a base de mirar.

Aprender a mirar. Buscar una forma particular de ver, que todos puedan entender pero que se diferencie, no demasiado. Muchos fotografiamos intentando atrapar la vida que se va.
Si tus imágenes llegan a los demás, no es increíble que puedan tener cierta influencia? y las fotos de los hijos en nosotros mismos?!
Si no tienes hijos, pero sí sobrinos o hijos de amigos, déjales un día tú sencilla cámara digital, pueden sorprenderte con imágenes inspiradoras.

A Nico le compré una cámara Fisher Price; por su precio pudimos tener una normalita, creo que rondó los setenta euros por su cumpleaños.
A mi las palomas no me gustan demasiado, pero forman parte de algunos domingos de mi infancia, al niño nada le dije y ése fue su enfoque, una paloma sola.
La foto de la niña es especialmente querida: la niña coqueta mueve la cabeza, las viejas piedras sugieren zona monumental (a lado de la catedral) y la paloma, el suelo seco y su sonrisa un feliz día de paseo.

8 comentarios:

Unknown dijo...

me ha encantado el post chucu!!!

♥ meninheira ♥ dijo...

Eu teño tamén un fotógrafo na casa e fai moi boas fotos por certo.
1 Bico

Anónimo dijo...

Lindo tu blog, y lo leo en lengua origuinal, después leo en castellano para ver si algo se me fue, pero creo que no, puedo leerlo y entenderlo bien, ¡buen descubrimiento!
Qué lindas las fotos del niño; buena idea de la Fisher Price, pienso que lo mejor que tiene es lo bien armada que es, o sea, que no es delicada como las que usamos normalmente, perfecto para un niño.
Yho.

Anónimo dijo...

faiseme incrible recoñecer sitios habituáis para min no teu blog...unha aperta de unha santiaguesa

Olivia_p dijo...

grazas polos vosos comentarios
Alfanhui: grazas, xa sabes que as zonas monumentais galegas teñen o seu parentesco inegable, tráta-se da catedral de Lugo, quizais xa te decataches, senón entendo-te, vivín varios anos en Compostela na época de estudiante e podía ser en calquera sitio. Gracias polo que ten de piropo, encantou-me

Anónimo dijo...

xa decía eu que o portal de enfronte non me sonaba!!! pensaba que era unha cuestión de perspectiva :) pois confundino coa quintana XD
bico, guapa

Lolita Blahnik dijo...

Preciosas las fotos!

Carmen González dijo...

Felicidades al fotógrafo! Pablo también se empeña en sacar fotos cada vez que me ve con la cámara, y ha hecho algunas que no están nada más, pero me da miedo de que se le caiga, con la Fisher Price no tendría ese problema, pero cuesta una pasta ;) y Daniel querría una automáticamente, con lo que tendríamos la "polémica" servida. Tendrá que crecer un poco más.